Water om in te beleggen

Het thema water is een beetje op de achtergrond geraakt door de enorme impact van de wereldwijde kredietcrisis en de grote aandacht voor ‘cleantech’ and renewable energy. De afgenomen aandacht neemt niet weg dat het ‘probleem water’ onverminderd overeind blijft.

Groeiende tekorten

Het tekort aan betrouwbaar drinkwater blijft wereldwijd groeien en de oorzaken zijn nog steeds dezelfde: verstedelijking, veranderde diëten, verzilting, verkwistende landbouw en toenemende bevolkingsdruk. Sinds kort komen daar de effecten van de klimaatverandering bij. Dat kan in de vorm van verwoestijning. Daar krijgen de landen rondom de Middellandse Zee meer en meer mee te maken, maar ook in Noord China – de graanschuur van het land – loopt de schade door verwoestijning op tot een waarde van USD 6,5 miljard.

Hoogste tijd voor duurzaam watermanagement, zo lijkt het. Steeds meer landen zijn gelukkig die mening toegedaan. Duurzaam management kijkt naar een verstandig beheer van voorhanden watervoorraden, probeert de consumptie in te perken en investeert veel dollars of euro’s in het recyclen van water. Het is nog te vroeg om afvalwater opnieuw geschikt te maken als drinkwater, maar het kan al wel voor hergebruik in de landbouw en de industrie.

Landen als China en de VS zetten momenteel erg in op recycling. China wil tot 2011 de volumina recycled water jaarlijks met 30% laten groeien en daarna tot 2016 met iets meer dan 20%. Uit bovenstaand plaatje blijkt dat tegen die tijd China de grootste recycler ter wereld zal zijn.

Omvang van de markt

Duurzaam watermanagement reikt verder dan recyclen. Het gaat uiteraard ook de opbouw van een duurzame infrastructuur, een goedwerkend waterleidingnetwerk. Met die infrastructuur is het goed mis. Klimaatverandering in onze regio bijvoorbeeld stelt hogere eisen aan de  riolering. Het huidig stelsel kan de overdadige regenval in korte tijd, een gevolg van de regenval, niet verwerken. De aanleg van een nieuw rioleringssysteem vergt echter enorme investeringen.

Het zelfde geldt voor de verbetering van de bestaande systeem van waterleidingen. Veel, zoniet de meeste waterleidingen zijn in de meeste ontwikkelde landen aangelegd in de tweede helft van de 19^de eeuw en in de eerste helft aangelegd. Vernieuwing van het systeem wordt steeds dringender, maar ook hier gaat het om enorme investeringen. The American Society of  Civil Engineers schat dat de komende vijf jaar USD 255 miljard nodig zal zijn voor de meest noodzakelijke investeringen. General Electric schat de omvang van de totale water management markt op USD 400 miljard.

Tot voor kort aarzelden politici om zulke enorme bedragen vrij te maken, maar de economische crisis doet zegenrijk werk. Op zoek naar middelen om de economie te stimuleren is de watersector ontdekt als bron voor economische groei. President Obama heeft een bedrag van USD 15 miljard bestemd voor het verbeteren van de waterinfrastructuur. Het Nederlandse ingenieursbedrijf Arcadis wil een graantje meepikken van deze markt en heeft daartoe onlangs het collega-bedrijf Malcolm Pirnie overgenomen.

Alternatieven

De enorme bedragen nodig voor onderhoud en verbetering zet overheden en bedrijven aan om alternatieven onder de loep te nemen. Daarbij gaat de aandacht vooral uit naar de schaal. De huidige gecentraliseerde waterleidingsystemen blijken rigide en moeilijk aan te passen aan veranderende vragen en eisen.

Een voor de hand liggend alternatief is dan experimenteren met gedecentraliseerde systemen. In de derde wereld is al veel ervaring opgedaan met gedecentraliseerde infrastructuur op het platteland. Landen als Spanje en de VS proberen nu die ervaringen te vertalen naar hun stedelijke agglomeraties. Decentralisatie van het waterleidingsysteem kan het antwoord zijn op de vraag hoe verantwoord een waterleidingsysteem aan te leggen in de (nieuwe) megasteden. De groei van deze steden gaat zo snel, dat de uitbreiding van de zogeheten nutsvoorzieningen daar ver bij achter loopt.  Het kan ook het antwoord bieden op de vraag hoe de bestaande infrastructuur te vernieuwen van de grote wereldsteden. Het is immers ondoenlijk om zeg maar het centrum van Londen voor een langere periode open te breken.

Beleggen

De ‘watermarkt’ is een kleine, beginnende markt. Tot voor kort was ‘water’ een lokale en/of regionale aangelegenheid. De technologische, economische en financiële omvang biedt wenkende perspectieven voor het private bedrijfsleven. Franse bedrijven als Suez Environement en Veolia Environement zijn met wisselend succes actief op de ‘watermarkt’.

Voor beleggers zijn de mogelijkheden om te beleggen in water beperkt. Slechts enkele kleine financiële instellingen hebben fondsen in de markt gezet. De bekendste zijn het Zwitserse Sustainable Asset Management (SAM), onderdeel van Robeco. Een tweede partij is het eveneens Zwitserse Pictet en CLSA Capital Partners.

De beperkte beleggingsmogelijkheden in de EU zijn misschien terug te voeren op de Europese huivering om nutsbedrijven te privatiseren. In de VS is die huivering veel kleiner en daar zijn verschillende waterindexen.

Cor Wijtvliet

De auteur is zelfstandig gevestigd analist. Hij schrijft over uiteenlopende onderwerpen die de beleggingswereld raken. Daarnaast geeft hij lezingen en presentaties.

Informatie: corwijtvliet@dekritischebelegger.nl