De oliebollen zijn op. Het vuurwerk is de lucht in gegaan. De kerstboom is afgetuigd. Kortom, de feestelijkheden van december zijn weer voorbij; wat resteert, is een overschot aan calorieën. Nu is het januari. Zo’n maand waarvan je hoopt, dat hij snel voorbij gaat. Net als februari, trouwens. We slepen ons richting het voorjaar, waarvan we hopelijk in maart de eerste tekenen gaan zien. Ondertussen houden we ons staande met de mentale oppeppers van het Centraal Bureau voor de Statistiek.
Oppeppers. Zijn die er dan? Wel als we het CBS mogen geloven. Vorige maand publiceerde het statistiekbureau een hoopvol bericht: we zijn als Nederlanders eigenlijk steenrijk. Het CBS becijferde dat de bezittingen in Nederland in 2008 ongeveer € 3,5 biljoen (!) waard waren. Dat komt neer op meer dan twee ton per inwoner. Met zulke nieuwtjes komen we de post-decemberdepressie wel door.
Hoe zijn we met z’n allen zo rijk geworden? Voornamelijk door de opgelopen waarde van woningen. Meer dan de helft van het bezit bestaat uit woningen. Huizen die in de periode 1996 – 2008 ook nog eens in waarde verdriedubbelden. Er is dus in de afgelopen jaren veel waarde gecreëerd. Volgens het CBS is die waardetoename, als het gaat om woningen, grotendeels het gevolg van prijsstijgingen. Ofwel: er is niet zo heel veel bijgebouwd, maar de prijzen van bestaande woningen zijn gestegen. Daarmee wordt tevens de kwetsbaarheid van onze ‘rijkdom’ blootgelegd: prijzen kunnen immers ook dalen, zoals in het afgelopen jaar duidelijk is geworden. Wat dat betreft vraag ik me af, of het rapport van het CBS over 2009 ook zo vrolijk van toon zal zijn.
Wat moeten we nu met dit soort berichten? Onze bezittingen zijn € 3,5 biljoen waard: is dat meer dan een leuk weetje? Wat mij betreft wel. Het gaat dan niet eens om die € 3,5 biljoen. Dat is een prijskaartje. Daar kan een sticker overheen geplakt worden: ‘aanbieding’. Dan is die € 3,5 biljoen opeens geen € 3,5 biljoen meer. Maar als we de waarde in euro’s buiten beschouwing laten, blijft tastbaar, fysiek bezit over. Heel véél tastbaar bezit: huizen, auto’s, grondstoffen, machines, voedsel. En laboratoria, boeken, computers. Die laatste drie noem ik, omdat zij assets vertegenwoordigen die veel minder ‘tastbaar’ zijn: kennis, wetenschap, technologie. Ook die zaken hebben waarde. Aan de realisering ervan is arbeid, in fysieke of mentale zin, voorafgegaan.
Dicht bij huis, letterlijk: mensen die het weten kunnen, hebben mij verteld dat het huis waarin ik woon zo’n zeventig jaar oud is. Zeventig jaar, waarin steeds opnieuw waarde werd toegevoegd: er werd gebouwd, verbouwd, geklust. Zeventig jaar, waarin de woningmarkt verschillende hausse en baisse perioden doormaakte en waarin het huis -zowel in guldens als in euro’s- vele prijskaartjes omgehangen gekregen heeft. De huidige WOZ- en executiewaarde van het huis zijn mij niet bekend. Maar vele prijsstijgingen en -dalingen, een wereldoorlog, een oliecrisis, een kredietcrisis en talloze recessies later, staat het huis er nog steeds. En dat is ook wat waard.
Allard Gunnink
Disclaimer
Allard Gunnink is als redacteur werkzaam voor CoBeleggen. CoBeleggen is een initiatief van de Beleggers Coöperatie Nederland U.A. Deze column is niet bedoeld als beleggingsadvies.
Start met Automatisch Beleggen
Met nog een paar dagen halen de Amerikaanse verkiezingen momenteel wereldwijd de krantenkoppen.
En weer gaan centrale banken de rente verlagen. Ditmaal om de effecten van het coronavirus in te dammen. Maar heeft het eigenlijk wel zin ?
De grote uitdagingen van deze eeuw zijn vergrijzing en klimaatverandering.
Nu reizen weer gemakkelijker wordt zijn veel mensen druk bezig met hun zomervakantie. Maar liefst twee derde van alle Nederlanders heeft inmiddels een reis geboekt.
Ik wil geen spelbreker zijn, maar wat hebben we eraan?
Ik heb geen 2 ton…en mensen die flink id schulden zitten hebben er ook niets mee denk ik.
Als Amerikanen zich allemaal zo rijk wanen als Bill Gates of Warren Buffet, dan begrijp ik hun uitgavepatroon ook beter.
Vermogen is variabel en kan zeer vluchtig zijn. Mensen die hun huis moesten verkopen vanwege werkeloosheid/scheiding o.i.d. hebben niet veel aan een historie van 70 jaar waardeontwikkelingvan een willekeurig huis(die wellicht ook wel eens omlaag kon, al lijkt dat nu echt vloeken id kerk).
IJslanders kunnen zich momenteel ook niet rijk rekenen, ondanks alle waarden in de bodem van IJsland en met het mes op de keel van GB en NL zullen ze ook geen boodschap hebben aan die IJslanders die vele miljoenen bezitten en moeiteloos 12500euro ‘schuld’ op de (af)koop toenemen.
ivet