Het debat over de terugkeer van de inflatie duurt voort. Iedereen die bang is voor het begin van een nieuwe inflatiefase, moet zijn activaspreiding herzien: slechts enkele activaklassen bieden bescherming, zo blijkt uit een recent onderzoek.
De inflatievrees breidt zich weer uit: in de VS steeg de consumentenprijsinflatie in juli tot 5,4%, in Duitsland bereikte deze 3,9% – waarden die in geïndustrialiseerde landen al jaren niet meer gezien zijn.
Is er een herhaling van de inflatoire jaren zeventig van de vorige eeuw mogelijk ? En wat zou dat betekenen voor beleggers? Na ongeveer drie decennia van desinflatie, missen de meeste marktdeelnemers de ervaring en gegevens die hen aanwijzingen zouden kunnen geven over hoe ze hun beleggingen kunnen oriënteren in een fase van stijgende inflatie.
Hoe hebben activaklassen het gedaan in het licht van inflatie?
Een recent academisch onderzoek werpt licht op de duisternis: de Amerikaanse financiële professor Campbell Harvey van Duke University en vier co-auteurs (die allemaal gerelateerd zijn aan de Hedge Fund Man Group) blikten terug en onderzochten hoe verschillende beleggingsstrategieën in een verscheidenheid van van de activaklassen hebben zich de afgelopen 95 jaar in periodes van inflatie ontwikkeld. Dat deden ze voor de VS, het VK en Japan.
De resultaten zijn gepubliceerd in het augustusnummer van Journal of Portfolio Management (” The Best Strategies for Inflationary Times “, Henry Neville, Teun Draaisma, Ben Funnell, Campbell R. Harvey en Otto Van Hemert, The Journal of Portfolio Management, augustus 2021 , deel 47, uitgave 8, pagina’s 8-37).
Bijna alle activa lijden
Wat zijn de resultaten? Kortom, een onverwachte, scherpe inflatiepiek is slecht voor traditionele activa zoals obligaties en aandelen, waarbij lokale inflatie de grootste impact heeft. Met andere woorden, als de inflatie in de VS fors stijgt, lijden vooral de Amerikaanse activa, als ze in Europa omhoog schieten, is dat vooral een probleem voor investeringen op het Oude Continent.
Een klassieke gebalanceerde portefeuille op basis van 60% aandelen en 40% obligaties heeft tijdens periodes van inflatie meestal teleurgesteld. In ruil daarvoor presteerden de grondstoffen goed.
Maar eerst: wat is eigenlijk een inflatoire fase? De auteurs definiëren een inflatieregime als een periode waarin de jaarlijkse verandering in de consumentenprijsindex versnelt, stijgt tot 5% of meer en ten minste zes maanden duurt. Kortetermijnstijgingen van de inflatie werden buiten beschouwing gelaten.
Aandelen bieden onvoldoende bescherming tegen inflatie
Enigszins verrassend voor sommigen behaalden Amerikaanse aandelen een gemiddeld rendement van -7% na aftrek van inflatie (in reële termen) in deze acht inflatiefasen van de afgelopen honderd jaar. Hun prestaties bleven duidelijk achter bij inflatie, wat leidde tot koopkrachtverlies.
Aandelen presteerden alleen goed als de inflatie matig opliep. Als de inflatie duurzaam boven het langjarig gemiddelde uitstijgt en de kans op overschrijding groter wordt, hebben ook aandelen te lijden.
In twee fasen – aan het begin van de jaren vijftig (+ 24%) en aan het einde van de jaren tachtig (+ 12%) – deden de aandelen het immers vrij goed en presteerden ze beter dan het tempo van de prijsstijgingen. In de overige zes afleveringen schommelde de voorstelling tussen de –7 en –46%.
Waarom deze slechte prestatie? “Aandelen hebben te lijden onder de minder stabiele economische omgeving, en met inflatie stijgen de kosten meestal sneller dan de outputprijzen”, becommentariëren de auteurs het resultaat van hun onderzoek. Een blik op de verschillende activaklassen leert dat met aandelen alleen kwaliteitsaandelen (+3%) en trendstrategieën (+8%) de koopkracht konden behouden. Kwaliteitsbedrijven zijn waarschijnlijk beter in staat om de hogere kosten door te berekenen aan hun klanten dan andere bedrijven.
De rode lantaarn onder de onderzochte activa was de sector duurzame consumptiegoederen, met een gemiddeld totaalrendement van -15%.
Wapen je tegen inflatie
Hoe kunt u zich als belegger het best wapenen tegen een mogelijke terugkeer van een hardnekkige inflatie a la de jaren ’70 van de vorige eeuw? Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. De Kritische Belegger heeft voor u vijf aandelen geselecteerd. U kunt dit rapport ter waarde van EUR 200, kosteloos van ons ontvangen. KLIK HIER
Grondstoffen hebben doorgaans een positief reëel rendement tijdens spurten van inflatie, maar binnen het grondstoffencomplex zijn er aanzienlijke verschillen in prijsontwikkeling, waarbij energie en industriële grondstoffen een voorsprong hebben op edele metalen. Van de dynamische strategieën biedt de trendvolgende strategie de meest betrouwbare bescherming tegen een inflatieschok.
Obligaties komen onder druk te staan
Het is niet verwonderlijk dat obligaties in dergelijke fasen moesten inleveren. Omdat hun prijzen elk een verwachte reële rente, een verwachte inflatie en een risicopremie weerspiegelen. Een onverwachte stijging van de inflatie verhoogt de inflatieverwachting die in het rendement zit, waardoor de prijs van de obligatie meestal daalt. Hoe langer de looptijden van de obligaties, hoe sterker dit effect is. Geen wonder dat Amerikaanse staatsobligaties met een looptijd van dertig jaar de zwakste obligaties waren – ze verloren in reële termen gemiddeld 8% in waarde per jaar.
