Banken hanteren volstrekt onzinnige bandbreedtes voor de invulling van de zogenaamde beleggingscategorieën, ook wel assets genoemd. Onlangs heb ik de AFM gevraagd hier wat aan te doen.
In deel I van deze column vroeg ik me af, of de financiële sector zich met de voortzetting van een buitenproportioneel beloningsbeleid niet nóg verder in de nesten werkt. Ergens moet de vicieuze cirkel worden doorbroken.
DSB maakte zich aan koppelverkoop op een wel heel grove wijze schuldig aan en heeft inmiddels de rekening gepresenteerd gekregen. Maar andere Nederlandse banken kunnen er ook wat van.
De komende weken ga ik korte stukjes schrijven en u informeren over voorbeelden van ‘knollen voor citroenen verkopen’ in het bank- en verzekeringswezen.
In liefde en oorlog is alles geoorloofd, zo wordt wel eens beweerd. Toch is dat -formeel- niet helemaal waar. In ieder geval niet als het gaat om oorlogsvoering: er zijn regels die aan militairen worden meegegeven als zij naar een conflictgebied worden gestuurd.
Voor een van de relaties die met topsport een flink vermogen heeft verdiend voor een prettige oudedag, heb ik een uitgebreide vermogensanalyse gedaan.
Volgens Jeroen Vetter van SNS Fundcoach willen beleggers graag in sprookjes geloven en laten zich daarom ook van alles wijsmaken. Ik ben hier volstrekt niet mee eens.
Dat je met banken erg moet oppassen wist u al, maar de affaire bij DSB slaat natuurlijk alles. De slordige, onoplettende, goedgelovige en onvoldoende kritische consument is een wel heel makkelijke prooi gebleken voor financieel adviseurs.
Pieter Lakeman heeft “domme uitspraken gedaan”. Dat heeft Klaas Wilting, woordvoerder van DSB Bank tegenover de redactie van De Kritische Belegger gezegd.
