Passieve beleggers zijn eigenlijk luie beleggers. Ze zijn niet op zoek naar winnaars. Het gaat er hen om, dat de Index het naar behoren doet. Dat heeft consequenties. De eerste is, dat de computer de best presterende aandelen automatisch bijkoopt. De dure aandelen worden vanzelf duurder en de rest blijft goedkoop.
Dat kan tot onverwachte gevolgen leiden. Beleggers in aandelen met een lage waardering vragen bijvoorbeeld industriële bedrijven om meer geld en aandacht te besteden aan dividenden en buybacks en niet aan expansie. De markt waardeert het aandeel immers niet.
Dat leidt tot onderinvesteringen en met een beetje pech tot tekorten en daarmee tot stijgende prijzen. Dat zien we nu gebeuren bij een commodity als koper. Het openen van een mijn kost zeker acht tot 10 jaar. De vraag naar koper stijgt, maar het aanbod stagneert en dus ligt het voor de hand dat de prijs voor koper over een tijdje gaat stijgen.
Koper is niet de enige grondstof waar een tekort aan dreigt. De groene revolutie, weet u wel! Aanhoudende prijsstijgingen kunnen inflatoire gevolgen hebben. Is dat dan de schuld van de passieve belegger of is dat net een brug te ver? Actieve beleggers moeten maar goed opletten. Hun kans kan zomaar komen! Kijk bijvoorbeeld naar Amati’s Strategic Metals fund!
