Uitverkoop tafelzilver: who’s next

Na de verkoop van Wavin aan Mexicanen, de geplande overname van TNT Express door UPS en nu dan weer een Slimme Mexicaan die een voornaam strategisch belang in KPN neemt kunnen we gerust zeggen dat we in Nederland ons tafelzilver aan het verpatsen zijn. Ok, Wavin is niet zozeer te beschouwen als voormalige Hollandsche glorie, maar bedrijven als KPN en TNT Express des te meer. Gevoegd bij PostNL allen onderdelen van de vroegere PTT, het brave staatsbedrijf waarin Post, Telegrafie en Telefonie bij elkaar waren gebracht.

Met de privatisering van het bedrijf, de beursgang, en de splitsing in de onderdelen KPN (telefonie) en TNT Post (Post en Expressdiensten) is de weg geplaveid voor de geleidelijke annexatie van Neerlands kroonjuwelen door veelal overzeese grootmachten. Noem het gerust kolonisatie, en daarmee de reverse van de Nederlandse VOC die zelf eeuwen geleden richting de West voer om schatten in onder andere de Amerika’s in te palmen. Hoe toevallig dat het nu Noord- en Midden-Amerikanen zijn die bedrijven als TNT Express, Wavin en KPN in willen nemen.

Kern van de zaak is dat er in dit land, en eigenlijk in heel de Europese Unie, geen gezonde, positieve handelsgeest meer te vinden is. Oud-premier Balkenende stipte regelmatig de term “VOC mentaliteit” aan en juist dat is wat er al jaren aan ontbreekt. We zijn in de EU door de nu al jaren voortslepende schuldenproblematiek kopschuw gemaakt, durven amper meer te investeren en innovatief te denken, en handelen vooral defensief. Misschien ook wel logisch als je in een Unie leeft die met uiteenvallen wordt bedreigd, en deelstaten die op de rand van bankroet balanceren.

In overzeese gebieden zoals de emerging markets van Azië, van Midden- en Zuid-Amerika en zelfs de altijd optimistisch ingestelde Verenigde Staten heerst die angst niet. Ook daar worden ze wel met economische stagnatie en schuldenproblemen geconfronteerd, maar wordt er meer in termen van kansen dan bedreigingen gedacht. En dus zien ze in de Europese ellende een ideale visvijver om goedkoop mooie bedrijven op te pikken. Bedrijven waar we zelf weinig brood meer in zien, want groei is op korte termijn veelal afwezig en ze ogen niet sexy of innovatief. Dus doen we in Europa massaal afstand van aandelen in bedrijven als TNT Express, PostNL, KPN, TomTom enzovoort… tot er aan de overkant iemand van het vinkentouw afkomt en de boel gaat overnemen.

Hoewel het geen prettig gevoel geeft dat de Nederlandse kroonjuwelen in buitenlandse handen vallen hoeft de ontwikkeling op zich helemaal zo slecht nog niet te zijn. Een fraai voorbeeld is het vroegere, beursgenoteerde bandenconcern Vredestein dat een marginaal bestaan leidde in het oosten van het land en als lokaal aandeel weinig gewild was. Na een kortstondige Russische eigenaar kwam het bedrijf in handen van het Indiase conglomeraat Apollo Tyres. Deze bandengigant heeft in enkele jaren van Vredestein een innovatieve nichespeler gemaakt die de vraag amper aan kan, winstgevender dan ooit is, en intussen de grootste werkgever van de regio Enschede. En dat allemaal dankzij de investeringen en de handelsgeest van partijen uit de nieuwe economische wereldmachten die steeds meer terrein op de VS en Europa aan het winnen zijn.

Met PostNL, TomTom en wellicht ook Wessanen en USG People noem ik een aantal namen die net als eerder TNTE, Wavin en nu weer KPN in de belangstelling van (buitenlandse) partijen kunnen komen. Criterium lijkt hierbij dat de koers over langere tijd genoeg moet zijn gedaald, tot op het moment dat iemand de tijd rijpt vindt voor een bod danwel het voorzichtig aan sprokkelen  van aandelen op de beurs. Voor de belegger kan het interessant zijn een rijtje van dit soort aandelen op te stellen en positie in te nemen zolang dividend en vermogenspositie per aandeel voldoende bescherming bieden.

Leon Hillen
VermogensVisie Nederland

1 gedachte over “Uitverkoop tafelzilver: who’s next”

  1. Geachte Heer Hillen,
    Uw artikeltje over het vallen van Nederlandse kroonjuwelen in buitenlandse handen, in het bijzonder het gedeelte over Vredestein, laat helaas een teleurstellende feitenkennis over dit onderwerp zien.
    Vredestein is in het begin van de jaren ‘90 overgenomen van de Staat door een drietal Nederlandse investeerders. Sinds die tijd is Vredestein met uitzondering van het jaar 2001 (een rampjaar voor de gehele bandenindustrie) onafgebroken marktconform winstgevend geweest, en dankzij de door u genoemde innovaties, de laatste vijf jaren winstgevender dan ooit.
    Die innovatie is begonnen met het opstellen van een nieuw strategisch plan in 1995. In dat plan werd nauwkeurig gedefinieerd waar we tien jaar later zouden moeten zijn op gebied van productontwikkeling, imago, prijsstelling, verkoopspreiding. De toenmalige aandeelhouders hebben destijds bijzonder veel risico op zich genomen door een pakket van grote en veelomvattende investeringen goed te keuren. Die investeringen hebben het mogelijk gemaakt om vrijwel alle belangrijke productiemachines te vernieuwen om zo ons plan tot uitwerking te laten komen.
    Het lokale aandeel is wellicht nooit echt gewild geweest omdat de overige aandeelhouders kennelijk weinig fiducie hadden in het welslagen van het plan, maar vooral omdat het merendeel van de aandelen in vaste handen van de drie investeerders waren. Gelukkig maar, anders had het bedrijf zich nooit zo kunnen ontwikkelen.
    De uitvoering van het plan is op alle fronten geslaagd te noemen en mede door dat succes speelde Vredestein zich in de kijker bij diverse internationale geïnteresseerde bedrijven. In 2005 werd het bedrijf dan ook verkocht aan het Russische Amtel. Ondanks dat dit avontuur niet heeft opgeleverd wat er van werd verwacht, heeft dat aan het relatief zelfstandig gebleven Vredestein geen enkele schade berokkend. Sterker nog, de innovatie en groei in de productenmix ging onverminderd door.
    De nieuwe relatie met het Indiase Apollo is na drie jaar samenwerking beduidend succesvoller en we zijn er in Enschede gelukkig mee. Maar hetgeen u omschrijft als: “In enkele jaren van Vredestein een innovatieve nichespeler gemaakt die de vraag amper aan kan, winstgevender dan ooit is, en intussen de grootste werkgever van de regio Enschede” kan Apollo Tyres echt niet op haar conto schrijven. Dat was ruim voor de komst van Apollo al een feit. Wellicht is het in dit verband beter om te schrijven over hetgeen Vredestein bijdraagt aan de ontwikkeling van Apollo Tyres.
    Wel zijn we vorig jaar investeringen aangegaan die moeten leiden naar een hogere productie om beter aan de vraag te kunnen voldoen. De risico appetijt van Apollo is in dat verband zeker te loven. maar ook dat gebeurt alleen omdat Apollo bijzonder veel vertrouwen heeft in de plannen van haar Europese poot Apollo Vredestein, zoals Vredestein de laatste drie jaar heet. Overigens worden die investeringen geheel uit de eigen cash flow van Apollo Vredestein gefinancierd.
    Ik hoop van harte dat uw mening over de andere genoemde bedrijven op meer achtergrondinformatie stoelt.
    Met vriendelijke groet,
    Rob Oudshoorn, CEO Apollo Vredestein

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.